ՎԵՐՆԱԳՐՈՒԹԻՒՆ կամ ՎԵՐԱԳՐՈՒԹԻՒՆ. cf. ՎԵՐՆԱԳԻՐ, ՎԵՐԱԳԻՐ.
Վասն վերնագրութեան գործոց առաքելոցն։ Մի՛ արհամարհեր զվերնագրութիւն աստուածային գրոց. (Ոսկ. գծ.։)
Վերնագրութեամբ եւեթ նշանակեալ։ Վերնագրութիւն բանիցս յայտնի ցուցանէ զանուն աղօթիցս, զի օրհնութիւն ասի. (Արծր. ՟Ա. 2։ Ի գիրս խոսր.։)
Եւ իբր Նախապատուութիւն. վերապատիւ առնել.
Արտաքս հան զօտարին ցանկութիւն, տու՛ր զվերնագրութեան հաշիւն առաքինութեան. (Մաշկ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | վերնագրութիւն | վերնագրութիւնք |
accusatif | վերնագրութիւն | վերնագրութիւնս |
génitif | վերնագրութեան | վերնագրութեանց |
locatif | վերնագրութեան | վերնագրութիւնս |
datif | վերնագրութեան | վերնագրութեանց |
ablatif | վերնագրութենէ | վերնագրութեանց |
instrumental | վերնագրութեամբ | վերնագրութեամբք |