to dissipate, to disperse, to scatter, to remove, to drive away, to destroy, to take away;
to be dissipated, dispelled, removed, to vanish;
— զհոգս, to charm away, to beguile care.
περιαιρέω aufero διαναπαύω requiescere facio ἑκκύω exuo. կր. ἁπέρχομαι abeo, discedo ἑνδίδωμι remitto, laxo, cedo. Հեռի առնել. ի բաց բառնալ. մերժել. ցրուել. ցրել. ջրել. հեռացնել, վերցնել.
Փարատեսցէ յինէն զմարախս զայս։ Ի նմանէ ամբոխն փարատեցաւ. (Ել. ՟Ժ. 17։ ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Դ. 44։)
Զտապս ի փորոյն փարատէ. (Եզնիկ.։)
Զմահու փարատեաց զերկիւղ։ Փարատեաց զխաւարն անգիտութեան. (Շար.։)
Փարատեա՛ ի քէն զթերեհաւատութիւն քո։ Որ ջանայ զմեղաւորն դարձուցանել, զբազմութիւն մեղաց իւրոց փարատէ։ Քո՛ է փարատել ի մէնջ զքնոյ ծանրութիւն.. . Զամենայն մրրիկ մեղացն փարատեսցես ի սրտից. (Մանդ. ՟Ա. ՟Գ։ Խոսր.։)
Զկրակ ոխակալութեան շիջո՛, եւ ահա զգետն հրեղէն փարատեցեր. (Նար. խրատ.։)
Վայրապար իւիք զսրամտութիւն իւրեանց փարատեալ ջանային. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 4։)
Իսկ անդ՝ 29.
Բազումք վճարեալք փարատին (ի մոլութեանց). իմա՛ հեռացեալ ազատին։
Երկիր փարատեալ ի բազմութենէ ջուրցն. (Եւս. քր. ՟Ա։)
ՓԱՐԱՏԵԼ. չ. Իբր Փարատիլ. ի բաց երթալ. հեռանալ. վերնալ, բարձուիլ, ցրուիլ.
Փարատեսցէ շանաճանճդ ի փարաւոնէ։ Ո՛չ փարատեսցեն ցաւք վիրաց իմոց. (Ել. ՟Ը. 29։ Յոբ. ՟Ժ՟Զ. 7։)
Մինչեւ փարատեաց ի նմանէ հիւանդութիւն. (Ճ. ՟Ա.։)
Փարատեաց պարզեցաւ խաւարն՝ որ մածեալ ունէր զերեսս երկրի. (Վեցօր. ՟Բ։)
ՓՈՐՈՏԱԼ ՓՈՐՈՏԵԼ. φυσάω sufflo βρυχάω, -ομαι rugio. գրի եւ ՓՈՐԱՏԵԼ ՓԱՐԱՏԵԼ. Որպէս թէ՝ ի փորոյ անտի որոտալ գազանաց, շչել, փչել իբրեւ զփուք, մռնչել, եւ գիշատել. ֆըչալ, գոռալ, պոռալ.
Սատանայ կրճէ զատամունս, փորոտայ որոտայ (յն. մռնչէ ), հուր եւ կայծակունսշնչէ. (Ոսկ. եփես. ՟Ժ՟Է։)
Գազանս անծանոթս, կամ հրաշունչս՝ փորոտօղս (կամ փորատողս, կամ փորատօղս ) գոռութեան. (Իմ. ՟Ժ՟Ա. 19։)
Իսկ որ գրի ի Բառ. ստեփ. լեհ. իբր ն.
Չար գազանի դիպեալ նմա՝ փորոտեաց զնա. երեւի ռամկական առումն, որպէս փառատել, փարալամագ, կամ որպէս պատառել զփորն։