ԱՄԲԱՐՇՏԵՄ կամ ԱՄՊԱՐՇՏԵՄ ԱՄԲԱՐՇՏԻՄ, կամ ԱՄՊԱՐՇՏԻՄ. Վարիլ որպէս ամբարիշտ. անօրինիլ. անիրաւիլ առ Աստուած եւ առ այլս. ἁσεβέω. impie ago, impius sum. տինսիզլիք՝ քեաֆիրլիք էթմէք.
Որ յիսն մեղանչեն, ամբարշտեն յանձինս իւրեանց։ Սակայն բերան իմ ամպարշտեսցէ։ Զի եթէ ամպարշտեցի յանձն իմ, ոչ գիտեմ։ Ամպարշտեն յօրէնս։ Մի՛ եւս ամպարշտեսցի խօսել յանուն իմ։ Ոչ ամպարշտեցայց յԱստուծոյ իմմէ։ Ամպարշտեցաք, եւ ստեցաք տեառն։ Ամպարշտեցար, եւ պոռնկեցար։ Հովիւքն ամպարշտեցան յիս։ Ամենեքեան դուք ամպարշտեցայք։ Ի Տէր Աստուած քո ամպարշտեցար. եւ այլն։
Զիա՛րդ ամբարշտեցաւ բարեպաշտն։ Յանցեայ ամբարշտեցայ։ Մուտք յուսոյ ամբարշտելոյս։ Ամբարշտեալս լեզուաւ գովել. (Նար.։)
Եւ ամպարշտաբար խօսել. հայհոյել. թշնամանել. δυσφημέω. probra et convitia jacto. քիւֆր էթմէք.
Մինչեւ ցայսվայր ամպարշտել սակս հոգւոյն խորհեցան. (Աթ. ՟Ժ՟Բ։)
Ուսոյց չարաչար ամբարշտել՝ ոչ գոլ զորդի հաւասար հօր. (Խոր. ՟Բ. 86։)
Բայց թէ զայն եւս իշխիցեն ամբարշտել. (Եզնիկ.։)