s.

ԱՊԵՐԱԽՏՔ ԱՊԵՐԱԽՏԻՔ Որ ինչ ո՛չ է երախտիք կամ բարերարութիւն, այլ՝ գործ անբարի եւ անարժան. ըստ լտ. demerritum. որ ըստ Մենինսքեայ՝ ճէզա, էճը, վիզր.

Փոխանակ սնոտի ապերախտիցն, զոր զոհէին հեթանոսք զարարածս աստուծոյ՝ դիւաց, յանուն ճշմարտին աստուծոյ փոփոխել զզենումն. (Շ. թղթ.։)

Զի զդժնդակ եւ զաղտեղի զվնասակար ապերախտիսն խլեսցէ, եւ զլուսաւոր եւ զշահաւոր եւ զօգտակար երախտիսն յորդորեսցէ. (Յճխ. ՟Գ։)