ԱՐՏԱՓԱՅԼԵՄ ԱՐՏԱՓԱՅԼԻՄ. φαιδρύνομαι splendeo Արտաքս փայլիլ, ճառագայթել, ծագել. Նշողել. ցոլանալ. պայծառանալ.
Արտափայեցին իբրեւ զարգակն ի մէջ տիեզերաց։ Արտափայլեցաւ ի փրկութիւն մեզ. (Յհ.։ կթ։)
Ի փառս առաջին արտափայլեալ. (Զքր. կթ.։)
Արտափայլի սէրն առ Աստուած։ Ի մէջ ջրոցն արտափայլի հուր։ Զփառս վերջին տաճարիս առաւել քան զառաջնոյն գուշակեցին արտափայլեալ. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. ատ.։)
Լոյսն՝ որ պարծառ քան զարեգակն, արտափայլեալ շուրջանակի սրբոյն Պօղոսի։ Զոր ի լերինն արտափայլեալ տեսին որդիքն որոտման. (Շար.։)