vulture.
ԱՆԳՂ. գրի եւ ԱՆԿՂ. γῦψς. Vultur. ագպապա. Թռչուն մեծ՝ գազանային՝ կորակտուց՝ շաղղակեր, որոյ այլ եւ այլ են տեսակք, բազմադիմի օրինակաւ նշանակեալ առ մատենագիրս. կայ եւ նմանն արծուոյ, որպէս եւ ոսկրկուլի.
Արծուի, եւ պասկուճ, եւ գետարծուի, եւ անգղ, եւ ցին. (Ղեւտ. ԺԱ. 14։ Օրին. ԺԴ. 13։)
Կարգեալ է ի կերակուր անգեղաց։ Ոչ գիտեաց զնա ակն անգեղ։ Բազէ, արծուի, անկղ. (Յոբ. ԺԵ. 23։ ԻԸ. 7։ ԼԹ. 27։)
Ըստ նմանութեան անգեղց ի վերայ մեռեալ գործոց անկանիս. (Իսիւք.։)
Բարք անգեղց. (Վեցօր. Ը։)
Անգեղք աշխարհաց. (Յհ. իմ. պաւլ։)
Արծիւ աստ, որպէս ի վեցօրեայն ցուցանէ սուրբն Բարսեղ, զանգղսն ասէ. (Լմբ. սղ. ՃԲ։)
Լցաւ տաճարն սեաւ անկեղօք. (Հ=Յ. յուլ. ԺԴ.։)
ԱՆԳՂ, եղք. ԱՆԳԵՂ կամ ԱՆԳՂ. Ունկն կամ ունկունք ամանոց. ճարմանդ. անկղ, ճանկ.
Սփիւրիդս ունէր, եւ դնէր զանգեղս նորա։ Չունիմ անգեղս սփիւրիդիցն իմոց։ Գնաց եհան յիւրոց սփիւրիդիցն զանգեղսն, եւ մատոյց եղբօր իւրոյ. (Վրք. հց. ձ։)
Ի գիրս վաստակոց գրի ԱՆԿՂ։ ԱՆԳՂ։ ԱնԳՂ կամ ԱՆԿՂ. որպէս ունկն կողովոյ. (լտ. ունկուլա) cf. ԱՆԳԵՂՔ.