Գօտէլոյծ

adj. adv.

ἅζωνος discinctus, sine zona Լուծեալ ի գօտւոյ. անգօտի.

Ի պաղատ թագաւորի ինքն միայն գօտէլոյծ ի գահոյսն բազմի։ Գօտէլոյծ զգեստու։ Գօտելոյծ պճղնաւոր ունին զպատմուճանսն. (Լմբ. պտրգ.։)