Մտացածին ճառ ի վերայ եօթնեակ ձայնաւոր տառից՝ ա, ե, է, ը, ի, ո, ւ. իբրու համարողական արուեստ անհեթեթ իմաստակութեամբ, որպէս թէ բաղդատութեամբ ընդ իրեարս, եւ ընդ բաղաձայնս բաղադրութեամբ՝ տայցեն խորազգած լինել անհասից.
նոյն է՝ որ կոսի Արուեստ վեցհազարեակի.
Պատճէն եօթնագրենից աղիւսակիդ, զոր ի դիմիդ է գիր երեսունվեց, յայբէ մինչեւ ի քէ». եւ յայլ օրինակս.
Քերականութիւն, որ կոչի եօթնագրեանք. (Եօթնագր.։)