ԿԱՐԵԿՑԵՄ ԿԱՐԵԿՑԻՄ, եցայ. ձ. cf. ԿԱՐԵԿԻՑ ԼԻՆԵԼ.
Տեսեր, կարեկցեցեր։ Կարեկցեալ իմում թշուառութեան։ Ընդ մերում կրիցս կարեկցելով. որ եւ անտանօր կարեկցեն։ Վտանգաւորս կրից կարեկցել. (Նար.։)
Վշտակցիլն եւ կարեկցիլն՝ ե՛ւս առաւելագոյն քան որ մարմնոյեն կարեկիցք։ Յոգնել եւ ի կարեկցել եղբարց ըստ ամենայն պիտոյից եւ վշտաց. (Խոսր.։)