cf. Յաղթող.
ՅԱՂԹԿՈՒ ԼԻՆԵԼ. ὐπερνικάω, κρατέω, ἑπικρατέω exsupero, praevaleo, potior, supero. (գրի եւ Յաղթու. իբր յաղթիչ) Յաղթական կամ յաղթօղ հանդիսանալ. յաղթել. յաղթահարել. տիրել. զօրանալ ի վերայ.
Յաղթկու լինել նմա (մարմնոյ), կամ ընդիմացանն, կամ ախտից, հեշտութեանց. (Աթ. ՟Գ։ Փիլ. լին.։ Նիւս. բն.։)
Յաղթկու լինիմք թշնամւոյն. (Շ. բարձր.։)
Յաղթկու (կամ յաղթու) լինիցիս բանսարկուին չարութեանն. (Մաշկ.։)
Ծերունին նախ յառաջագոյն խորհուրդ ի մէջ առեալ, յոր յարձակի, յաղթկու եղեւ։ Աղեքսանդրոս ոչ բոլոր աշխարհի յաղթկու եւ գեր ի վերոյ լիցի. (Պտմ. աղեքս.։)
Թէպէտեւ տիրեալ էր ի վերայ նոցա հռովմայեցւոց տէրութեան, այլ ոչ իսպառ յաղթկու դեռեւս էին. (Նանայ.։)
Իսկ (Փիլ. այլաբ.։)
Արգելաւորքն եւ յաղթկունքն՝ հարկաւորօք մահկանացուին գան ի կերակուրս եւ յըմպելիս. յն. ἑνκρατής, ἑνκρατέστατος , այն է ժուժկալ, որ ջանայ արգելուլ զանձն յաւելորդաց, եւ յաղթել ցանկութեանց։