hy    |   fr

Ուշագնաց

adj.

out of one's mind;
loosing one's senses, fainting, swooned;
— լինել, to faint away, to swoon.

ՈՒՇԱԳՆԱՑ ԼԻՆԵԼ. Կորուսանել զուշն. նուաղիլ. թալկանալ. զինքը կորսնցնել, մարիլ.

Ուշագնաց եղեւ իբրեւ զթալացեալ. (Ոսկիփոր.։)