adj.

Անմարդի. տմարդի.

Չմարդու (կամ չմարդոյ) գտաք առ շնորհակալիսն։ Չմարդու (լաւ եւս՝ այլ ձ. չմարդի) գոլով զոմանս յիշխանացն կապէր. (Լաստ. ՟Ժ՟Ա. եւ ՟Ժ՟Ը։)

cf. Չմարթու, ընդ որում կարծի շփոթիլ։