hy    |   fr

Պոպոկ

s.

walnut-husk;
cf. Փեճեկ.

s.

Բառ ռմկ. ուրպէս Փեճեկ, կեղեւ.

Առ զնկուզին պոպոկն, որ հագուցեալ լինի, եւ ծեծէ, եւ զջուրն քամէ. (Բժշկարան.։ Ասի ռմկ. եւ պոպկել, որպէս կեղեւել, գերծուալ։)