ՍԻԲԻՂՂԱ կամ ՍԻԲԻՂՂԱՅ. գրի եւ ՍԻԲԻՒՂՂԱՅ, ՍԻԲԵՂՂԵԱՅ. յն. լտ. սիվիլա, սիպի՛լլա. σιβύλλα sibylla. Կին կամ օրիորդ աստուածարեալ, խորհրդազգած. գուշակ կամ մարգարէուհի քերթող՝ երեւալ ի մէջ հաթանոսաց աստուածանօթից յայլեւեայլ ժամանակս եւ ի տեղիս.
Սիբիղղա ասէ. միաբանեալ ամենայն մարդիկ՝ զբարձրաբերձ աշտարակն շինէին։ Սիբիղղա երիթ եւացին (առ եզեկիային)։ Սիդեղղա՝ որ եւ էրոփիղղա ի սամոս (առ մանասէիւ). (Եւս. քր.։)
Ի սիրելոյն իմմէ եւ քան զշատս յարդարախօսողէ ի բիւռեսեանն սիբեղղեայ. (Խոր. ՟Ա. 7։)