ՍՐՈՒՆՔ եւ ՍՐՈՒՆԳՆ կամ ՍՐՈՒՆԿՆ. (լծ. հյ. Կրուկ. կրունկն. լտ. սո՛ւրա, գռո՛ւս). Որպէս թէ սրինգ. Սրնգաձեւ ոսկր ոլոգաց հանդերձ մսովն. մասն բարձից ոտից ի ծնգաց ցգարշապարս կամ ցկոճն. ճիվ.
Ի ծունկս եւ ի սրունս։ Ի սրունից մինչեւ ցերանս։ Սրունք նորա սիւնք մարմարեայք։ Բա՛ց զսրունս քո, ա՛նց ընդ գետ։ Սրունքն երկաթիք։ Հաստատեցան բարձք նորա եւ սրունք.եւ այլն։
Յաղագս սրուանցն եպիպտիդոսի։ Կապեցաւ զսրուանցն։ Խորտակեցին զսրունս նորա. (Նոննոս.։)
Զվահանն հանդէպ լանջացն ոչ առնուցու, այլ համարի դնել ի վերայ սրանցն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 29։)
Ի բաց կտրեաց զսրունս նորա. (Խոր. ՟Բ. 31։)
Կողքս եւ սրնկունքս. (Ճ. ՟Գ.։)
Սրուն, կամ սրունկ. Գաղիան. որպէս յն. գնի՛մի, կամ անդիգնի՛միօն. տե՛ս եւ Խոտուց։