cf. Բուն.
κυριότερος, κυριότατος proprior, praecipuus αὑθεντικώτερος magis authenticus. Առաւել տիրական. գլխաւորագոյն. յատակագոյն. իսկագոյն. լաւագոյն. եւ Նախկնագոյն, կամ ճոխագոյն.
Ի ձեռն ի՛սկ եւ տիրագոյն զգայութեանցն։ Իսկագոյնեւ տիրագոյն է իմաստուն աղքատն՝ քան զանզգամ մեծատունն։ Սոքա բունք տիրագունաւն ի նոսա մտօք կուրացեալ են. (Փիլ.։)
Հաւատոյն եւ սիրոյն, որ քան զայն միութիւնն չիք նախամեծար. իհսկ տիրագոյնն՝ յիսուսի քրիստոսի, եւ հօրն։ Չի՛ք եւ չի՛ք քան զայսոսիկ տիրագոյն բարի։ Ակն տիրագոյն շափիղայի. (Ածազգ. ՟Դ. Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Գ։ Գանձ.։)
Տիրագոյնանդամոցն գլուխ։ Իշխեցողագոյնք քան զաւետարանիչսն, եւ կամ տիրագոյնք քան զտէրն. (Պիտ.։ Աթ. ՟Դ։)
Եւ մ. κυριότερον, αὑθεντικωτέρως proprie, magis authentice. Պարզապէս. յատկապէս. իսկապէս. առաւել տիրաբար.
Անիրաւի՝ ոչ ուրուք եղելոյ մարդ, այլ իսկագոյն եւ տիրագոյն ասել՝ մարդակերպ գազանի։ Եղիայ ի վեր հետեւեալ, եւ կամ տիրագոյն եւ իսկապէս ասել՝ համբարձեալ։ Մինչ զի իսկապէս եւ տիրագոյն ասել, չափ ամենեցուն՝ եւ՛ իմանալեացն եւ՛ զգալեացն՝ աստուած մի. (Փիլ.։)
Իսկ եւ այլազգ տիրագոյն՝ զմարմին խոստովանի մարդ. (Նիւս. բն. ՟Ա։)