involuntary;
forced, constrained.
ἁκούσιος, ἁβουλήτος involuntarius Ոչ կամեցեալն. անկամաւոր. բռնական. պատահական. չուզելով եղած, կամք չեղած. իրատէթսիզ, պիիխթիյար.
Թողցի նոցա, զի ակամայ է։ Վասն մեղաց ... ակամայիցն իւրեանց։ Իբրեւ յակամայ կամս. (Թուոց. ՟Ժ՟Ե. 25. 26։ Ժղ. ՟Ժ. 8։)
Յակամայ տգիտութեան մեղաց։ Ակամայ անգիտութեամբ գործեաց ... Ակամայ խոստովանութեամբ։ Զակամայ սանձիցն բռնադատութիւն։ Ընկալարուք զակամայսդ որպէս կամաւոր։ Զակամայիցն ընդ կամաւորացն. (Ագաթ.։ Պիտ. Յհ. իմ. ատ.։ Յհ. կթ.։ Նար. ՟Խ՟Թ։)
Զկամայ եւ զակամայ. (Ժմ.։)
Ամենայն ինչ՝ որ ակամայ է, ոչ է մեղադրելի։ Ակամայիցն բռնադատելոց՝ ոչ է կատարեալ սէր. (Սարգ. յկ. ՟Զ։ Նար. ՟Ի՟Է։)
Վասն ակամայց եւ մեծամեծ ենթադրութեանց։ Հասելոց չարեացս՝ կամ յուսացելոցս, կամ պատրաստիցս ակամայց. (Փիլ.։)
ԱԿԱՄԱՅ. ՅԱԿԱՄԱՅ. ՅԱԿԱՄԱՅԻ. ՅԱԿԱՄԱՅՍ. ՅԱԿԱՄԱՅՑ. ԱԿԱՄԱՅ ԿԱՄՕՔ. ՅԱԿԱՄԱՅ ԿԱՄՍ. ἁκουσίως, ἅκως, ἁβουλήτως involuntarie, non sponte, invitus, nolens Ակամայաբար. ակամայութեամբ. չկամելով. ընդդէմ կամաց, առ հարկի. չուզելով, ճորով. պիիխթիյար իլէ, իսթէր իսթէմէզ, նաչարի.
Հարկանիցէ կամ մեղիցէ ակամայ։ Թէ ակամայ ինչ յանցեայ։ Եթէ կամաւ զայն առնեմ, եւ եթէ ակամայ. եւ այլն։
Ակամայ մեկնի հոդի ի մարմնոյ։ Որ կամաւ, եւ որ ակամայ։ Յայտնեաց ակամայ։ Ակամայ բռնազբօսելով զմեզ։ Ոչ ինքն հետեւիւր կրիցն ակամայ՝ որպէս մեք. (Ոսկ.։ Ագաթ.։ Եղիշ.։ Շ. թղթ.։)
Լինի ի գինեաց յակամայ գալ յիրս սխալանաց։ Յակամայ զօր գումարէ ... Յակամայ հարկեցաւ դառնալ յետս կոյս։ ԶՄարիամ յակամայ Մովսեսի պատժեաց Աստուած։ Կամաւ, եւ ոչ յակամայ չարչարի. (Պիտ.։ Յհ. կթ.։ Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. եփես.։)
Արարին զիս եպիսկոպոս յակամայի. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Ոչ յակամայս պարտաւորեալ. (Նար. մծբ.։)
Բազո՛ւմս յակամայց ի վերայ յարձակեալ (մահն)։ Յորժամ յակամայցն ինչ ի վերայ հասանիցէ. (Փիլ.։)
Յետ ակամայ կամաւ նաւարկութեանն Նոյի։ Ակամայ կամօք մուծանէին։ Ակամայ կամօք ի մարտ պատրաստեցան. (Յհ. կթ.։)
Իբրեւ յակամայ կամս (կամ ակամայ իմն). (Ժղ. ՟Ժ. 5։)