the state of being involuntary;
repugnance, reluctance, constraint, necessity.
Չկամութիւն. բռնադատութիւն. անյօժարութիւն. հարկ ինչ, կամ առ հարկի եղեալն.
Զառաւել մասնն ակամայութեան ունելով։ Ի բաց պարուրիցէք զակամայութիւնն, զզօշաքաղութիւնն։ Ակամայութիւն ասի, որ ամենեւին հեռի իսկ է (ի մտաց). (Շ. ՟բ. պետ. ՟Խ՟Է։ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ժ՟Ա։ Կանոն.։)
Եթէ ակամայութեամբ իցէ զոհելն, եւ ոչ կամօք։ Զամենայն բարեկենդանութիւն իբրու զսպիս խոցուածոց ի խռովութեան ակամայութեամբ եկեալ. (Կանոն.։ Մաշկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ակամայութիւն | ակամայութիւնք |
| accusatif | ակամայութիւն | ակամայութիւնս |
| génitif | ակամայութեան | ակամայութեանց |
| locatif | ակամայութեան | ակամայութիւնս |
| datif | ակամայութեան | ակամայութեանց |
| ablatif | ակամայութենէ | ակամայութեանց |
| instrumental | ակամայութեամբ | ակամայութեամբք |