act of seeing with ones own eyes.
Տեսութիւն կամ հայեցուած աչաց. յն. հայեացք. βλέμμα intuitus
Բազում առնէր զնախախնամութիւնն աշակերտին, ի ձեռն ականատեսութեանն իւրոյ յարուցանելով զանկեալն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 37։)
Որդին քո գայ առ քեզ աստուածային փառօք իւրովք յանդիման լինել ականատեսութեամբ. (Պտտառ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ականատեսութիւն | ականատեսութիւնք |
| accusatif | ականատեսութիւն | ականատեսութիւնս |
| génitif | ականատեսութեան | ականատեսութեանց |
| locatif | ականատեսութեան | ականատեսութիւնս |
| datif | ականատեսութեան | ականատեսութեանց |
| ablatif | ականատեսութենէ | ականատեսութեանց |
| instrumental | ականատեսութեամբ | ականատեսութեամբք |