adj.

cf. Անթառամ.

adj.

ԱՆԹԱՐՇԱՄ ԱՆԹԱՐՇԱՄԵԼԻ Անթառամ. եւս եւ՝ որ չէ խորշոմեալ. չըթօշնած. սօլմազ. փէօրսիւմէմիշ.

Հուրն ի մէջ դալարոյն կանաչ ոստոց մորենոյն երեւեալ՝ պահեաց զնա անթարշամ. (Ագաթ.։)

Որպէս ծառ որ անկեալ է ի գնացս ջուրց՝ անթարշամ է, նոյնպէս եւ որ զպատուիրանս Աստուծոյ քննէ, անթարշամ մնայ։ Անթարշամ խնձորին։ Անթարշամ փառօք կրկին պսակեցաւ։ Թագ անթարշամ. (Նար. երգ. եւ Նար. կուս. եւ Նար. խչ.։)

Հանդիպել մատաղագունի եւ անթարշամ ի մեղաց եղելոյ հասակին. (Յհ. իմ. ատ.։)

Անթարշամելի զուարճացմամբ տերեւոյն. (Պիտ.։)

Անթարշամելի երես. (Զքր. կթ. ննջ.։ Զքր. կթ. կուս.։)