cf. Անհաւատամ.
Այն՝ որ նոցայն հաւատայ, անհաւատէ՛ Աստուծոյ. իսկ որ անհաւատէն, հաւատայ Աստուծոյ. (Փիլ. իմաստն.։)
Եւ կեղծաւորաբար ոչ անհաւատեսցէ. (Նար. ՟Զ։)
Մինչեւ կատարեսցին ասացեալքս յինէն, որում անհաւատեցեր յերկուանալով. (Կիւրղ. ղկ.։)
Որ անտեսանելւոյն անհաւատի՛, տղայ է իմաստութեամբ. (Լմբ. գր. պապ.։)
Մի՛ երկմտիր ի սրտի քում, եւ մի՛ անհաւատիր Աստուծոյ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)