without vestige, untraced;
— առնել, to annihilate;
— լինել, to be annihilated.
ἁνιχνίαστος. vestigi carens, impervestigabilis.
Ի ծովու ճանապարհորդեալ անհետ ընթացիւք. (Շար.։)
Անհետ փախուստ. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)
Անցեր ընդ ծով կենցաղս՝ անհետ. (Շար.։)
Յանկարծակի անհետ յաչաց կորնչէր. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Փախստեայ անհետ կորնչէին. (Յհ. կթ.։)
Ուր չիք հետք մարդոյ. անկոխ. ἅβατος. invius. իզսիզ.
Յանհետ եւ յանշէն անապատի. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 3։)
Անհետ անապատ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)
Անհետ ճանապարհ. (ԳԷ. Ես.։)
Ափափայք անանցք եւ անհետք. (Ոսկ. ես.։)
որպէս անընդհատ. առանց թողլոյ հետս միջոցի. հետ ընդ հետ. անդադար. շարունակ, իրարու էտեւ.
Որ կուռ զմիմեանց զկնի անհետ ի վերայ գային. (Խոր. ՟Ա. 2։)
Պահել անհետ զյարատես փոխարինութիւն (կամ զյարատեւ փոխանորդութիւն) կենաց. (Պիտ.։)
ԱՆՀԵՏ ԱՌՆԵԼ, ԼԻՆԵԼ. ἁφανίζω, -ομαι. e conspectu removeo, -or. Աներեւոյթ առնել, լինել. որ եւ ասի Ապ՛ականել. եղծանել. իզինի թօզունու գալտըրմագ. կէօրիւնմէմէք.
Յառաջնմէ իսկ օրէ անտի անհետ առնիջիք զխմոր ի տանց ձերոց. (Ել. ՟Ժ՟Բ. 15։)
Անհետք առնիջիք զամենայն խմոր ի տանց ձերոց. (Եփր. ել.։)
Զամենայն բարւոյն վայելուչ մասունս անհետ առնել. (Պիտ.։)
Անհետ եղեն ոսկերք նոցա. (Ագաթ.։)
Կորեան, եւ անհետ եղեալ չերեւէին ուրեք. (Փարպ.։)
Եղիցին գերեզմանք մեր անհետ ի ներքոյ ոտից նոցա. (Լաստ.։)
Ընդ դաշտ ընթացեալ՝ անհետ լինէր. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Իբրեւ եկն բարբառն, նոքա (Մովսէս եւ Եղիա) անհետ լինէին. (Ոսկ. մտթ.։)