որ եւ ԱՌԱՍՈՒԹԻՒՆ, ԱՌԱՍԱՆՈՒԹԻՒՆ. իբր πρόσρησις, προσαγόευσις. allocutio, compellatio. Ասութիւն առ այլս. ասացուած. խօսք. բան. ճառ. առած.
Ըստ առասացութեանն ամբակումայ։ Ըստ բանի քում առասացութեանդ. (Զքր. կթ.։)
Յոլով են առ այս՝ առասացութիւնք սրբոցն ձայնից. (Խոսր.։)
Ներբողական առասացութիւն. (Նար. խչ.։)
Այս առասացութիւն մարգարէական. (Անան. եկեղ։)
Յառասացութենէս՝ որ առաջի կայ։ Նորագոյնս ասել բանաստեղծութիւնս, եւ ոչ յայլմէ առասացութեանց պատմել. (Մագ. ՟Ե։)
Եւ որպէս Յորջորջումն. անուանակոչութիւն. προσηγορία. appellatio.
Դուք պատրողք մոլորելով՝ աստուծոյ առասացութեամբն պատուէք (զդեւս)։ Զքահանայապետին զառասացութիւն՝ անձանց իւրեանց վերագրեցին (այսինքն կայսերք զկոչումն քրմահետութեան). (Նիւս. թէոդոր.։)
Այսպիսի առասացութեամբ զիւրոյ տեառնն ձայնեալ զանուն. (Անյաղթ բարձր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | առասացութիւն | առասացութիւնք |
| accusatif | առասացութիւն | առասացութիւնս |
| génitif | առասացութեան | առասացութեանց |
| locatif | առասացութեան | առասացութիւնս |
| datif | առասացութեան | առասացութեանց |
| ablatif | առասացութենէ | առասացութեանց |
| instrumental | առասացութեամբ | առասացութեամբք |