hy    |   fr

Աստուածխօսութիւն, ութեան

s.

oracle;
cf. Աստուածախօսութիւն.

s.

Խօսելն Աստուծոյ ընդ մարդկան. խօսք կամ պատգամ Աստուծոյ. բան տեառն.

Յաւուրսն յայնոսիկ սպառեալ էին աստուածխօսութիւնք. (Իգն.։)

Վասն աւետարանական աստուածխօսութեանն Յիսուսի. (Սարգ. ՟ա. յհ. յռջբ։)

Ի բեմբի աւետարանն զաստուածխօսութիւնն քրիստոսի առ սուրբս ցուցանէ. (Տօնակ.։)

ԱՍՏՈՒԱԾԽՕՍՈՒԹԻՒՆ. Խօսք կամ վարդապետութիւն զԱստուած. աստուածաբանութիւն.

Կամի՞ս ճշմարիտ աստուածխօսութիւն ինչ ուսանել. (Սեբեր. ՟Ե։)

ԱՍՏՈՒԱԾԽՕՍՈՒԹԻՒՆ. Խօսք ընդ Աստուծոյ յաղօթս.

Ոչ խնդայ ընդ Աստուած խօսելովն, խթեալ ի խղճէ մտացն, որ դատէ զնա անարժան աստուածխօսութեան՝ վասն զբաղանացն. (Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աստուածխօսութիւն աստուածխօսութիւնք
accusatif աստուածխօսութիւն աստուածխօսութիւնս
génitif աստուածխօսութեան աստուածխօսութեանց
locatif աստուածխօսութեան աստուածխօսութիւնս
datif աստուածխօսութեան աստուածխօսութեանց
ablatif աստուածխօսութենէ աստուածխօսութեանց
instrumental աստուածխօսութեամբ աստուածխօսութեամբք