s.

Son of God.

s.

Մի միայն ճշմարիտ որդին Աստուծոյ. միածին բանն Աստուած.

Ոչ այլ իւիք հնար է մատչել առ աստուածորդին, թէ ոչ անմեղութեամբ եւ սրբութեամբ։ Սոքա կատարեցին զկամս աստուածորդւոյն, եւ աստուածորդին ձգեաց զնոսա առ ինքն. (Ագաթ.։)

Զաստուածորդին ի գիրկս իւր բարձեալ մարմնով։ Խայտայր ալեօքն ծերունին աստուածորդւովն ի գիրկս իւր. (Շար.։)

ԱՍՏՈՒԱԾՈՐԴԻ. Ըստ հեթանոսաց՝ Ծնունդ, եւ պաշտօնեայ չաստուածոց.

Հսկայս կորովիս՝ աստուածորդիս իւրեանց անուանեցին. (Լաստ. ՟Ի՟Դ։)

Գնա՛ գնա՛ աստուածորդիդ պարսից։ Աստուածորդիդ պարսից, ահա հայր քո եւ Աստուած (կրակն), ընդէ՞ր զանգիտես. (Խոր. ՟Գ 55։)