ԲԱՂԲԱՆՋՈՒՄՆ ԲԱՂԲԱՋԱՆՔ. cf. ԲԱՋԱՂԱՆՔ, եւ ԲԱՐԲԱՋԱՆՔ.
Ըստ հեթանոսական առասպելաբան բաղբանջմանց. (Անան. եկեղ։)
Զամենայն զոր խօսեսցիս՝ իբրեւ բաղբաջանս արհամարհեսցեն. (Սեբեր. ՟Ժ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | բաղբանջումն | բաղբանջմունք |
accusatif | բաղբանջումն | բաղբանջմունս |
génitif | բաղբանջման | բաղբանջմանց |
locatif | բաղբանջման | բաղբանջմունս |
datif | բաղբանջման | բաղբանջմանց |
ablatif | բաղբանջմանէ | բաղբանջմանց |
instrumental | բաղբանջմամբ | բաղբանջմամբք |