hy    |   fr

Գոյեղինութիւն, ութեան

adj.

substance

s.

Գոյացութիւն. հաստատութիւն. կազդուրիչ.

Էիցս էութեա ես հաց եւ գոյիցս գոյեղինութիւն. (Մխ. աղօթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif գոյեղինութիւն գոյեղինութիւնք
accusatif գոյեղինութիւն գոյեղինութիւնս
génitif գոյեղինութեան գոյեղինութեանց
locatif գոյեղինութեան գոյեղինութիւնս
datif գոյեղինութեան գոյեղինութեանց
ablatif գոյեղինութենէ գոյեղինութեանց
instrumental գոյեղինութեամբ գոյեղինութեամբք