existence;
substance;
creature.
ὐπόστασις, ὔπαρξις existentia, subsistentia, substantia Գոյացութիւն. ենթակայութիւն. իսկութիւն. գոյութիւն.
Զի քո գոյաւորութիւնդ (յն. իբօ՛սդասիս) եցոյց առ քո որդիս զքաղցրութիւն. (Իմաստ. ՟Ժ՟Զ. 21։)
Գոյաւորութեամբ գերազանցեալ. (Պիտ.։)
Գոյաւորութիւն լուսոյ։ Զգայականաց գոյաւորութեանց. (Նար. ՟Ժ՟Ը. ՟Ի՟Բ։)
Ոչինչ աւելի ունել վայելչութիւն կամ գոյաւորութիւն քան զպայծառութիւն ծաղկին. (Սարգ. յկ. ՟Ժ։)
ԳՈՅԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ. իբր Գոյք. ինչք. մեծութիւն. ունեւորութիւն, ունեցածը.
Պա՛րտ է ի գոյաւորութենէն (յն. ի գոյից) եւ այլոց տալ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 21։)
Յերկրաւոր գոյաւորութիւնս. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ե։)
Առէ՛ք ինձ պտուղ ըստ յօժարութեան սրտից, եւ գոյաւորութեան. (Վրդն. ել.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | գոյաւորութիւն | գոյաւորութիւնք |
accusatif | գոյաւորութիւն | գոյաւորութիւնս |
génitif | գոյաւորութեան | գոյաւորութեանց |
locatif | գոյաւորութեան | գոյաւորութիւնս |
datif | գոյաւորութեան | գոյաւորութեանց |
ablatif | գոյաւորութենէ | գոյաւորութեանց |
instrumental | գոյաւորութեամբ | գոյաւորութեամբք |