Գործիչ

adj. s.

πρακτήρ, πράκτης, ἑργάτης actor, operator, factor Գործօղ. գործակ.

Բարձցի ի միջոյ ձերմէ կամ գործն, եւ կամ գործիչ գործոյն. (Եփր. ՟ա. կոր.։)

Գիջութեան եւ պղծութեան գոծիչք. (Փիլ. լին.։)

Գործիչ այնպիսի անպատեհից։ Բրուտն գործիչ է անօթոցն. (Եզնիկ.։)

Աստուած գոծիչ գործոց սքանչելեաց. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ա։)

Մարտնչելն՝ առն. եւ գործելն՝ հրեշտակի. բայց գործիչն՝ աստուած. (Եփր. ծն.։)

Զիա՞րդ ապրեցաւ ի պատժոց անտի գործիչն սպանման. (անդ։)

Զսոյն այսու յեղանակաւ գործիչ այր. (Սարկ. քհ.։)