hy    |   fr

Գուժատու

cf. Գուժկան.

adj.

Տուօղ զգոյժ, որպէս գուժաբեր, եւ որպէս գուշակօղ կամ սպառնացօղ չարեաց.

Մահու գտաւ գուժատու. (Նար. խչ.։)

Գուժատուքն աւետատուք լինէին. (Վրդն. ծն.։)

Սոյն այս գուժատու արարիչ նորա՝ գրութեամբ խնամոց եկն. (Տօնակ.։)