hy    |   fr

Գուժարկու

cf. Գուժկան.

adj.

ԳՈՒԺԱՐԿ ԳՈՒԺԱՐԿՈՒ. Որ գոյժ արկանէ. գուժկան, եւ Բողոքարկու.

ԵԿն առ նա գուժարկն, եւ ասէ. (Վանակ. յոբ.։)

Հեմինացի երիտասարդին նման գոլով իմ՝ գուժարկու եղէ. (Լաստ. ՟Ժ՟Զ։)

Արիւն հզօրին աստուծոյ ... յաւէտ քան զհաբելին մահու՝ գուժարկու. (Նար. ՟Հ՟Ե։)