ԸՆԾԱՅԱՏՈՒ ԸՆԾԱՅԱՏՈՒՐ. Տուօղ զընծայս. եւ Ընծայ տուեալն. ձրիատուր.
Ամենայն եկեղեցեաց ընծայատու լիցի. (Օրբել.։)
Ընծայատուրք (կամ ընծայատուք) շնորհապարգեւք կամաց անբաւին. (Նար. առաք.։)
Ընձայատուր պարգեւաց արժանի լինել. (Ճ. ՟Ա.։)
Աղքատ էր մեր բնութիւնս, եւ չունէր ինչ, զի ընծայատուր Աստուծոյ լիցի. (Խոսր. պտրգ.։)