self-created;
self-acting, that makes or works for himself, or by himself.
αὑτουργός qui per se facit. իբր ն. Ինքնին եւ տիրաբար գործող. ինքնիշխան՝ ինքնազօր. որպիսզի է աստուած միայն.
Չկարէ մին սպասաւոր՝ եւ ինքնագործ լնել. (Սեբեր. ՟Ե։ Տեսնե՞ս) (ասէ արիանոսն), զի սպասաւոր էորդի, եւ ոչ ինքնագործ, (Աթ. ՟Ը։)
Որ յանէից գոյացոյց զբոլոր եղեալքս ամենայն, ինքնագործ. (Նար. ՟Լ՟Դ։)
ԻՆՔՆԱԳՈՐԾ. αὑτουργός qui per se operatur, sibi operans. Որ գործէ ձեռօք իւրովք զգործ պաշտաման, կամ զպէտս կարեւորս աշխատասէր. փոյթ. անձանձրոյթ.
Ամենայն ժողովուղդն քահանայութեամբ է պատուեալ (ի պասեքն հրէից). քանզի ամենեքին ինքնագործ լինին ի պատարագագործութիւն. (Փիլ. ել. ՟Ա. 10։)
Խրատէ զմեզ ինքնագործ լինել. եւ առանց աւելորդաց, եւ ոչ բազում իրաց կարօտանալ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 20։)
ԻՆՔՆԱԳՈՐԾ. αὑτοπράττων suo arbitrio faciens, vivens. ինքնագլուխ անձնահաճ.
Դատաւոր ակնառու, ռազմիկ ինքնագործ. (Նար. ՟Ծ՟Ղ։)
պոռինկք խառնին ինքնագործսն ի պղծութիւն. (Ոսկ. ՟ա. կոր.։)
ԻՆՔՆԱԳՈՐԾ. αὑτοποιός, αὑτοποιητός a se ipso factus, sua sponte factus. Յինքենէ գործեալ. ինքնահնար. յանձնէ պատճառեալ.
Կամեցաւ ինքնագործ չարեօքնշիջուցանել զճրագն իսրայէլի. (Պիտ.։)
կործանեալ ի քումդ ինքնագործ հակամիտութեանց. (Նար. ՟Խ՟Դ։)
Ինքնագործ գիջութիւն. (Ոսկ. գաղ.։)
Կամ Ինքնին եղեալ. բնական կամ անպատճառ.
Արդ եւ զմովաբացւոցն ճառէ, զի մի ինքնագործ ինչ յառաջասաց իրքն կարծիցին. (Ոսկ. ես.։)
Եւ Անաշխատ. պատրաստական.
Գաղթէին մարդիկ յամրոցս ինքնագործս, եւ ապա սկսան շինել բերդքն. (Վրդն. պտմ.։)
Իսկ (Դիոն. եկեղ.)
Որպէս համակարգ եւ ինքնագործ ժողովոյն նուիրագործութեան. պարտի լինելհամագործ կամ նոյնագործ. որպէս յն. ταυτουργός ejusdem operationis.