Լոկ, ոյ, ով

adj.

μόνος, -ον, ψιλός, -όν solus, -um;
nudus, merus. Սոսկ. միայն. մերկ. սին սոսկ. պարզ.

Տեսանէ անդ զկտաւսն լոկ. (Ղկ. ՟Ի՟Դ. 12։)

Պարիսպք քաղաքին երիքովի ձայնիւ լոկով անկեալ կործանեցաւ. (Եղիշ. ՟Է։)

Մի՛ իբրեւ ի լոկ ինչ հաց հայեսցիս. (Մանդ. ՟Ա։)

Զի միանգամ զպիղծն փոխանակ անպիտան ասելոյ կրէին. եւ ամենեւին միտք այս են, թէ չիք աստ հաց լոկ. (Կիւրղ. թագ.։)

Ոչ բանիւք լոկովք. (Կոչ. ՟Գ. ՟Դ. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 11։ Լմբ. ատ.։)

Երկիր պագանէին նմա ոչ իբրեւ մարդոյ լոկոյ, այլ իբրեւ աստուծոյ ճշմարտի. (Շ. մտթ.։)

Ոչ լոկոյն մարդոյ երկիր պագանել արժան է, եւ ոչ աստուած լոկ ասել առանց մարդկութեան բարի ինչ է. (Կոչ. ՟Ժ՟Բ։)

Ի հրամանս լոկոց բանից։ Լոկովք մարմնովք մնացեալք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 9. 10։)

Սիրեցեալ յաչս, եւ ոչ ի սիրտս. յաչս՝ վասն լոկոյն, եւ ոչ կամօք. (Համամ առակ.։)

Զմերկ եւ զլոկ եւ զարհամարեալ ագանելիս. (Կանոն.։)

Ոչ կամեցաւ ցուցանել ի լոկ ոք զառաքինութիւն քաջութեան իւրոյ. (Եփր. թագ.։)

նխ. ա.

κενός, ἕρημος vacuus. Սին. թափուր. ունայն. անապատ. անմասն. անբաժ. մերկեալ.

Լոկ մնաց գերազմանն, յորում յառաջագոյն տեսին զնա եդեալ. (Ոսկ. մտթ. Բրսղ. մրկ.։)

Մկրտութիւնն այն յովաննու յայսպիսի բիւրապատիկ պարգեւաց լոկ էր. (Ոսկ. գծ.։)

Որ լոկ են ի ստացուածոց, եւ սոսկ ի մամոնայէ. (Կանոն.։)

Լոկ եւ մերկ էր ի սփոփութենէ։ Թէպէտեւ զայլ ժամանակսն լոկ ի շնորհաց իցիմք, այլ ոչ եթէ եւ այժմ։ Ոչ արդարն առանց մեղաց ազատ է, եւ ոչ մեղաւորնյամենայն բարեաց լոկ եւ սոսկ գտանիցի. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 8։ Ոսկ. կող. ՟Գ. եւ Ոսկ. ղկ.։)

Քաղաքն ... լոկ ի մարդկանէ. (Ոսկ. ես.։)

ԼՈԿ ՕՐ. Օր գործոյ. լուր օր.

Ոչ ի լոկ աւուրսն երգեմք, այլ ի կիւրակէս միայն. (Շ. թղթ.։)

adv.

ԼՈԿ. մ. μόνον solum, tantum. Սոսկապէս. միայն. եւեթ.

Բայց միայն լոկ զմիմեանս քաջալերէին. (՟Ա. Մակ. ՟Բ. 37։)

Լոկ աղօթս առնելով վախճան իւրումն հայցէր ծնողի։ Լոկ փութացուցանէ կրթել ի հանդէս շահից. (Պիտ.։)

Ոչ լոկ ասէ, թէ տու՛ր մեզ տէ՛ր. (Խոսր.։)

Դու՝ ասէ, լոկ հաւատաս. (Սարգ. յկ. ՟Է։)

Մինչ լոկ որ զքիթն կտրեաց. (Մամիկ.։)

adv.

ԼՈԿ Ի ԼՈԿՈՅ.

մ.

cf. ԼՈԿ, cf. ԼՈԿԱԲԱՐ.

Ընդէ՞ր խնդրեցեր նորա կին միայն լոկ ի լոկոյ. (Եփր. թագ.։)