disorder, confusion, disturbance;
waste, ruin, corruption;
perversion, depravation;
overthrow;
disordered, confused, spoiled;
— առնել, cf. Խանգարեմ.
ԽԱՆԳԱՐ. σύγχυσις perturbatio. Գրի եւ ԽԱՆԿԱՐ. Խանգարումն. աւեր. եղծումն. վնաս. շփոթութիւն. յոյզք խռովութեան.
Ամենայն խանգարք, անկարգութիւնք. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 6։)
Կամեցաւ խանգար լինել ՛ն մէջ թագաւորին հայոց։ Եթէ ոչ կամիս խանգար ինչ առնել, տո՛ւր զքաղաքսն ի բաց. (Բուզ. ՟Դ. 16։ ՟Ե. 32։)
ԽԱՆԳԱՐ ա. ἅσημος nota carens, obscurus. Խանգարեալ. աւերեալ. եղծեալ. շփոթեալ. աննշան.
Ոչ զայն գիր գտանեմ, որ ըստ իւրաքանչիւր կիրակէիցն գրեմք ի ձեզ, եւ արձակեմք. այլ՝ այլընդայլոց, խանգարս եւ կամակորս. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 11.) յն. աննշանս եւ խեղաթիւրեալս։
Ո՛ր չափ ընդ խանգար մասամբ եմք, եւ ընդ բազում փոփոխմամբք. (Շիր.։)
Սա քարոզէր զքեզ իշխանաբար, եւ զհեղձուածողսն առնէր սա խանկար. (Գանձ ածաբ.։)