Խանդաղակաթ

adj. adv.

cf. ԽԱՆԴԱԿԱԹ.

Բաղձայր խանդաղակաթ սիրով ի նորայն միանալ լոյս. (Խոր. հռիփս.։)

Եւ զայս խանդաղակաթ սիրովն ընդ միմեանս ի ճանապարհին. (Լմբ. համբ.։)

Խանդաղակաթ եմ ի սէր գեղոյ նորա. (Զքր. կթ.։)

Զպատիւս եւեթ ի մարդկանէ խնդրեմք, եւ զփառօքն եւեթ խանդաղակաթխորովիմք. (Ոսկ. եփես. ՟Ժ։)