Խափանումն, ման

s.

ἑμπόδισμα, κώλυμα, κώλυσις impedimentum, prohibitio. Խափանելն, իլն. արգելումն. խափան. եւ դադարումն կամ բարձումն.

Խափանումն հարկացն արքունի, կամ գործոյն, սովորութեանց, խաբէութեանց. (Խոր.։ Եղիշ.։ Յհ. իմ. Յճխ.։)

Խափանումն ի կարեւորացն. (Ի գիրս խոսր.։)

Քրիստոս յայնժամ սկսաւ քարոզել, յորժամ խափանումն յոհաննու եղեւ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 28։)

Ո՛չ յանկեան ուրեք խափանմամբ փողէ, այլ ընդ ծագս տիեզերաց անարգել ճայթմամբ աւետարանէ. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)

ԽԱՓԱՆՈՒՄՆ. ἁργία otium, desidia. Անգործութիւն. դատարկութիւն. կասումն. թուլութիւն.

Զանգիտութեան ծնունդ է առ մեզ՝ խափանումն, եւ ծուլութիւն՝ խափանման եւ փափկութեան ծնունդ. (Պղատ. օրին. ՟Ժ։)

Բնութիւնս մեր՝ խափանման ոչ ներէ։ Ի դատարկ խափանումն արկանել. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 35. 43։)

Խափանումն անպտուղ. (Եւս. պտմ. ՟Ե. 1։)