cessation;
thrashing.
ԿԱՍՈՒՄՆ որ եւ ԿԱՍՈՒԹԻՒՆ. Կասիլն յետս. եւ Կասուլն որպէս կամնասայլիւ.
Գիտելով զկասումն առն ի փրկութեան դարձէն. (Փարպ.։)
Հպարտութիւն, որպէս նախնեացն բան է, կասումն եւ ընդ ոտս անկանել է առաջատութեան. (Փիլ. լին. ՟Գ. 48։)
Սուզանելով յանդունդս կուրստեան՝ քանակի կասմանն. (Թէոդոր. խչ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | կասումն | կասմունք |
accusatif | կասումն | կասմունս |
génitif | կասման | կասմանց |
locatif | կասման | կասմունս |
datif | կասման | կասմանց |
ablatif | կասմանէ | կասմանց |
instrumental | կասմամբ | կասմամբք |