s.

ԾԱՅՐԱՊՏՈՒԿՔ ԾԱՅՐԱՊՏՈՒՂՔ. ἁκρέμων ramus major, vel quivis. Պտուկք կամ պտղունք ծայրագոյնք, որ ի ծայրս ոստոց. ընձիւղ ի ծագս ճիւղոց. ոստ բարձր։ cf. ծԱՅՐԱՏՈՒՆԿՔ. ծարը կամ բարձր եղած ճուղը ՝

Յոլով անգամ ի ծայրապտուկսն տայ, զոր բողբոջ անուանէ. (Վրդն. երգ.։)

անպիտան երկրային գիջութիւն ի ծայրապտուղսն յարմարի ... փոխանակ ծայրապտղոցն. (Նիւս. երգ.։)