cf. Ծայրակոտոր.
ԾԱՅՐԱԿՈՏՈՐ ԾԱՅՐԱԿՏՈՒՐ. ἁκροτηριάζων, -ζόμενος, ἡκροτηριασμένος , πηρωθείς mutilatus, mutilus κατακεκομμένος detruncatus, concisus. Ոյր ծայրքն են կոտորեալ. չարաչար կտրատեալ. ծայրաքաղ. խեղ. պակասաւոր. կցկտուր. ծարերը կոտրտած՝ կտրտած, կտորբրդուճ
Զկատարեալ գիտութիւնն ... կամին ծայրակոտոր եւ խոտան առնել. (Ոսկ. գաղ.։)
Զապառաժս զայս եւ զկարծացեալ յիմարութիւնս փոքր մի ծայրակոտոր փշրեցի. (Կլիմաք.։)
Ծայրակոտոր առնէին զոտսն եւ զձեռսն։ Ծյրակոտոր առնել ոտիւք եւ ձեռօք. (Ղեւոնդ.։)
Ծայրակոտոր իմաստք, կամ վնասկարութիւնք. (Թէոդոր. մայրագ.։ Նար. ՟Ի՟Ը։)
Եօթանասուն թագաւորք ծայրակտուրք ձեռօք եւ ոտիւք էին. (Դատ. ՟Ա. 7։)
Մարմինքն ծայրակտուր կոտորէին. (Ոսկ. ես.։)
Որք խորհրդով իբրեւ սրով զանձինս իւրեանց ծայրակտուրս առնեն. (Կլիմաք.։)
ծայրակտուր առնել զմարմինն, կամ զկրօնաւորսն. (Սարգ. յկ. ՟Զ։ Վրդն. պտմ.։)
Ապա ծայրակտուր լինի, որպէս ի այրեցեալ ծայրից. (Բրս. ՟խ. մկ.։)
Ծայրակտուր լեալ. (Նիւս. երգ.։)
հատմամբ ունկանց լսարանին ... եւ ծայրակտուր փողից յօդին. այսինքն քթին. (Յիսուս որդի.։)