hy    |   fr

Կաքաւումն, ման

s.

cf. Կաքաւք.

s.

ԿԱՔԱՒՈՒԹԻՒՆ ԿԱՔԱՒՈՒՄՆ. cf. ԿԱՔԱՒՔ. ὅρχησις saltatio.

Պար իսկ՝ կաքաւումն, եւ երգ է բոլորովին. (Պղատ. օրին. ՟Բ.)

Ոչ գոյ անդ կաքաւութիւն, այլ՝ երկիւղ. (Մաշկ.։)

Ի տրոփումն կաթելոյ կաքաւման ոտին. (Նար. խչ.։)

Ի կաքաւումն հերովդիադայ. (Ճ. ՟Ա.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կաքաւումն կաքաւմունք
accusatif կաքաւումն կաքաւմունս
génitif կաքաւման կաքաւմանց
locatif կաքաւման կաքաւմունս
datif կաքաւման կաքաւմանց
ablatif կաքաւմանէ կաքաւմանց
instrumental կաքաւմամբ կաքաւմամբք