scolding, grumbling;
exorcising.
Որ կշտամբէ. յանդիմանիչ.
Եւ ոմանց դատապարտելոց լինիջիք կշտամբիչք. (Յուդ. 22։)
Կշտամբիչս ինձ գոյացուցի անիրաւս եւ անպատկառելիս։ Անձամբ անձին մահու կշտամբիչ։ Անդուլ դատիչ, անաչառ կշտամբիչ, եւ այլն. (Նար. ՟Ի՟Ա. ՟Խ՟Զ. ՟Ծ՟Ա. ՟Ձ՟Ը։)
Սովորութեան բանքն լինիցին ձեզ կշտամբիչք. (Սարգ. յկ. ՟Ժ։)
ԿՇՏԱՄԲԻՉ. որպէս Երդեմնեցուցիչ.
կարգեսցեն եւ արասցեն դրակադրացս, եւ կէսսարկաւագաց, (եւ) կշտամբիչս. (Կանոն.։)