adj.

jewish, hebrew, judaical;
— օրէնք, the jewish law;
— հնութիւնք, judaical antiquities.

adj.

ἱουδαϊκός judaicus. Սեպհական հրէի, կամ ազգին եւ կրօնից հրէից.

Մի՛ հայեսցին ի հրէական առասպելս. (Տիտ. ՟Ա. 14։)

Ի հրէական նախնեացն պատմութենէ։ Դիմադարձ եղեւ եւ իւիք հրէական օգնականութեամբ. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Հաւասարասէր զինքն ազնիւ ազգին հրէականի (որոշելոյ ի սամարացւոց). (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 30։)

Մի՛ անհաւատութեամբ հրէականաւն. (Պրպմ. ձ։)

Նեստոր հրէական իմացմանց հետեւեալ։ Սաբէլի՝ հրէականին խորհողի աղանդից. (Խոր. ՟Գ. 61։ Շ. մտթ.։)

Ի բա՛ց ընկեսցուք զառագաստ հրէական ծածկութեան. (Խոսր.։)