in hebrew;
cf. Հրէական;
— ուսանել, խօսել, գիտել, to learn, to speak, to know hebrew, the hebrew language or tongue.
ՀՐԷԱՐԷՆ կամ ՀՐԷԵՐԷՆ. ἱουδαϊστί judaice. որ եւ ՀՐԷԱՅԵՐԷՆ. ՀՐԵԱՐԷՆ. եւ ՀՐԷԱԲԱՐ. Հրէից լեզուաւ կամ գրով. ըստ սովորութեան յուդայեանց. եւ Հրէական.
Հրէարէն խօսել, կամ աղաղակել. (՟Դ. Թագ. ՟Ժ՟Ը. 26. 28։ Ես. ՟Լ՟Զ. 11. 13։)
Ոչ գիտէին խօսել հրէերէն կամ հրէարէն). (Նեեմ. ՟Ժ՟Գ. 24։)
Իսկ (Գաղ. ՟Բ. 1.)
Լինել հրէարէն. յն. հրէանալ։
Ամաչեսցեն հերձուածողք, որք հրէարէն կամին մեկնել զգիրս. (Ոսկ. ես.։)
Հրէերէն լինել, կամ գնալ. (Ոսկ. գաղ.։)
Հրէերէն ուսուցանել. (Եւս. պտմ. ՟Է. 29։)
Զհրէերէն ժպրհութիւն նոցա անգոսնէ. (Ոսկ. ՟բ. կոր.։)
Բազմապատիկ քան զհրէերէնն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 13։)
Ոչ գան ի ճշմարտութիւն աւետարանին, զի հեթանոսերէնք էին, եւ հրէերէնք. (Եփր. գաղ.։)
Ուսուցանէր նոցա հրէերէն (մոլորութիւն). (Շիր. քրոն.։)
Ոչ հրէաբար դատարկանալ ի նմա (ի կիւրակէն) հրաման ընկալաք, մինչ զի եւ զկերակուրս անգամ հրէերէն ոչ պատրաստել ի սմա. (Ղեւոնդ.։)