hy    |   fr

Ճակաճանութիւն, ութեան

s.

lecherousness, lasciviousness;
whoredom;
fornication.

s.

Իգամոլութիւն. վաւաշոտութիւն. գիճութիւն. բղջախոհութիւն.

Ցանկականին, որ ըստ առողջամտութեան, եւ ճակաճանութեան. (Փիլ. լին.։)

Վասն ճակաճանութեան ախտի է նենգելն զնա. (Ճ. ՟Ը.։)

Յայս միտեալ վարեցաւ ճակաճանութիւն։ Անխուզ վաւաշոտութիւնք շռայլական ճակաճանութեանց. (Պիտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ճակաճանութիւն ճակաճանութիւնք
accusatif ճակաճանութիւն ճակաճանութիւնս
génitif ճակաճանութեան ճակաճանութեանց
locatif ճակաճանութեան ճակաճանութիւնս
datif ճակաճանութեան ճակաճանութեանց
ablatif ճակաճանութենէ ճակաճանութեանց
instrumental ճակաճանութեամբ ճակաճանութեամբք