cf. Ճահ.
ἑπιτήδειος, προσήκων conveniens, aptus. Ճահ. դիպող. պատշաճակն. պատեհաւոր. յարմար. արժանաւոր.
Ընտրեսցէ, եթէ ճահաւոր է կարգաւորութիւն բանիս, եթէ ոչ. (Պղատ. տիմ.։)
Զնիւթն ճահաւոր ունել (ի) շինել (ինչ). (Անյաղթ վերլծ. արիստ.։)
Թուէին նմա (համբակքն) առ յիմաստութիւն ճահաւոր. (Նոննոս.։)
Առաքելով զճահաւոր եւ զ՝ի դէպ յորձանսն. (Փիլ. այլաբ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ճահաւոր | ճահաւորք |
| accusatif | ճահաւոր | ճահաւորս |
| génitif | ճահաւորի | ճահաւորաց |
| locatif | ճահաւորի | ճահաւորս |
| datif | ճահաւորի | ճահաւորաց |
| ablatif | ճահաւորէ | ճահաւորաց |
| instrumental | ճահաւորաւ | ճահաւորաւք |