epiphonema.
Վերգանչումն, բարձրաձայնութիւն. ճիչ.
Զայսպիսի բանքս յընթեռնուլն պարտ է հրէաբար իբրեւ կսկծողական ձայնիւ մակագանչութեամբ ձայնել ուժգին (կամ ուժգնակի), որպէս զնոյն ինքն զվշտացեալսն. (Մագ. քեր. եւ Երզն. քեր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մակագանչութիւն | մակագանչութիւնք |
| accusatif | մակագանչութիւն | մակագանչութիւնս |
| génitif | մակագանչութեան | մակագանչութեանց |
| locatif | մակագանչութեան | մակագանչութիւնս |
| datif | մակագանչութեան | մակագանչութեանց |
| ablatif | մակագանչութենէ | մակագանչութեանց |
| instrumental | մակագանչութեամբ | մակագանչութեամբք |