imposition, superposition;
surname.
ἑπίθεσις, ἑπίθεμα եւ այլն. Յաւելուած անուան, կամ իրի. յորջորջումն.
Թէպէտ եւ մանկունք են, ծերունեացն մակադրութեամբ (երիցունք) կոչին։ Յայտնի նշանակելով մակադրութիւն անուանս, եւ այլն. (Լմբ. պտրգ.։)
Ի մակադրութեան անուան ... փոխեալ յորդիսն որոտման. (Շ. տաղ. (ա՛յլ ձ. ի մակադրական)։)
Իսկ (Խոր. ՟Գ. 62.)
Վերահայեցօղք չափաբերապէս մակադրութեանց. իմա՛ յաւելուած կամ առաւելութիւն ուսման աստեղաբաշխութեան։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մակադրութիւն | մակադրութիւնք |
| accusatif | մակադրութիւն | մակադրութիւնս |
| génitif | մակադրութեան | մակադրութեանց |
| locatif | մակադրութեան | մակադրութիւնս |
| datif | մակադրութեան | մակադրութեանց |
| ablatif | մակադրութենէ | մակադրութեանց |
| instrumental | մակադրութեամբ | մակադրութեամբք |