cf. Մենարան.
μοναστήριον monasterium;
locus, ubi vita solitaria agitur. Մենարան. միայնանոց. վանք միանձանց.
Առեալ զոմանս յաշակերտացն յիւրաքանչիւր մենաստանաց. (Ագաթ.։)
Շինէ եղբայրանոցս, եւ մենաստանս. (Խոր. ՟Գ. 20։)
Առ կրօնաւորսդ, որք ի վանորայս, եւ ի մենաստանս բնակէք. (Շ. ընդհանր.։)
Իսկ (Ճ. ՟Ա.)
Առաքեաց ի վերայ մենաստանեաց կուսանացն. կամ գրելի է՝ մենաստանաց, եւ կամ ուղղականն թերեւս իցէ Մենաստանիք, կամ Մենաստանեայք։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մենաստան | մենաստանք |
| accusatif | մենաստան | մենաստանս |
| génitif | մենաստանի | մենաստանաց |
| locatif | մենաստանի | մենաստանս |
| datif | մենաստանի | մենաստանաց |
| ablatif | մենաստանէ | մենաստանաց |
| instrumental | մենաստանաւ | մենաստանաւք |