Մենթան, աց

s.

Բառ ռմկ. մինթան. (լծ. յն. իմա՛դիօն ). ἰμάτιον vestimentum. այսինքն Զգեստ. հանդերձ.

Անդ հանդերձք պաճուճեալք, եւ ժամանակ մենթանաց. (մի ձ. մեմենթանաց) (Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Ը.) յն. բազմագին հանդերձից կայ ժամանակ։